Neşet Ertaş Anısına...

Yeri doldurulamayacak halk ozanı Neşet Ertaş’ı ölümünün 2. Yılında özlem ve rahmetle anıyor,

Büyük ustayı kaybettiğimiz gün kaleme aldığım yazımı ve ekinde yer verdiğim ustanın kendi ağzından, kendi üslubuyla anlattığı yaşam hikayesini, aziz anısına saygıyla bir kez daha paylaşıyorum...

Güle Güle Usta!..

Bugün bir kor daha düştü yüreklere!
Büyük bir ozanı kaybetti Türkiye!
Bozlakların ustası, namı diğer, “Bozkırın Tezenesi” de göçüp gitti bu yalan dünyadan.
Arkasında, öksüz türküler ve doldurulması imkansız bir boşluk bırakarak.
Neşet Ertaş bir daha gelir mi?
Çok zor!
O, “Bozkırın Tezenesiydi” hepimiz için.
Bozkırın, sazıydı, sesiydi!.
“Bozkırın Tezenesi” öyle bir lakaptı ki, bütün sevenleri benimsemiş, o artık bu adla anılır olmuştu.
Neşet usta, yıllar sonra Bozkırın Tezenesi’nin hikayesini şöyle anlatmıştı:

“1969'da konser için Almanya'ya davet ettiler. Benim bir Volkswagen'im var. Ehliyetim yok. Davet edenlerden biri direksiyona geçti, üç araba gittik. Stüdyoya sokup plak kaydettiler. Bir de aralarında kavga çıktı. Parayı da alamadan ortada kaldım. Diğer otomobiller dönüşe geçti. Ben de ilk kez direksiyona geçtim. Vitesi kurcalaya kurcalıya buldum. Otobana çıktığımızda rahatladım. Yolda iyice ilerlettim. Ama Yugoslavya'da kaza yaptım. Pasaportum öndeki otomobildeydi. Onlar gitti. Ben kimliksiz olduğum için hapse girdim. Konsolosluğu aradım, Türkiye'ye yazdım. İlgilenen olmadı. Bir gün postadan Yaşar Kemal'in romanı çıktı. İçinde de o geçmiş olsun mesajı. Hàlà bilmem kimin gönderdiğini. Zor günümde bana destek olmuştu. Yaşar Kemal'le hiç karşılaşmadım. O deyişi de Ankara'da bir cezaevi konserinde söylemiştim.”

Evet, Bozkırın Tezenesi, halkın sesiydi, halkın ta kendisiydi.
O halkın içinden gelen, halk gibi yaşayan bir efsaneydi.
Onu anlatmaya kelimeler yetmez, en iyisi mi, kendi ağzından dinleyelim hayat hikayesini.
Güle, güle büyük usta!...
Toprağın bol olsun; nurlar içinde yat!..

Mustafa Tuğrul Turhan

İŞTE USTA’NIN KENDİ AĞZINDAN HAYAT HİKAYESİ

BİN DOKUZ YÜZ OTUZ SEKİZ CİHANA
KIRŞEHİR'İN KIRTILLAR KÖYÜNDE GELDİN DEDİLER
BABAMA MUHARREM, ANAMA DÖNE
DEDİYSEN ATAYI BİLDİN DEDİLER

DİZİNDE SIZIYDI ANAMIN DERDİ
TOKACI SAZ YAPTI ELİME VERDİ
YENİ BİTİRMİŞTİM ÜÇ İLE DÖRDÜ
BABAN GİBİ SAZCI OLDUN DEDİLER

O ZAMAN BABAMDAN ÖĞRENDİM SAZI
ENGİN GÖNÜL İLE HAKK'A NİYAZI
O YAŞIMDA YAKTI BİR AHU GÖZLÜ
MECNUN GİBİ ÇÖLDE KALDIN DEDİLER

ZALİM KADER DEVRANINI DÖNDERDİ
TUTTU BİZİ ÇİÇEKDAĞININ İBİKLİ KÖYÜNE GÖNDERDİ
PARMAĞIMA ZİLLER TAKTI DÖNDERDİ
OYNADIM MEYDANDA KÖÇEK DEDİLER

ANAM DÖNE İBİKLİ KÖYÜNDE ÖLÜNCE
BEŞ TANE ÖKSÜZ YETİM KALINCA
BEŞİMİZ DE HEP PERİŞAN OLUNCA
BABAMGİLE BURDAN GÖÇEK DEDİLER

YÜRÜDÜ GÖÇÜMÜZ ÇİÇEKDAĞININ KESEK KÖYÜNE DOĞRU
BU HALI GÖRENİN YANIYO BAĞRI
ÜÇ AYLIK ÇOCUĞUN ÇEKİLMEZ KAHRI
BUNLARA BİR ANA BULUN DEDİLER

ELİMİZİNEN YOZGATIN KIRIKSOKU KÖYÜNE VARDIK
BİZE ANA YOK MU DİYE SORDUK
ADI ARZU DERLER BİR ANA BULDUK
İŞTE BU ANADIR BULDUN DEDİLER

ENKÜÇÜK KARDEŞİ KAYBEYLEDİK
ONUN İÇİN GİZLİCE AĞLADIK
ÜSTELİK BABAMI ASKER EYLEDİK
YİNE ÖKSÜZ YETİM KALDIN DEDİLER

ZALİM KADER TEKMİLİMİZİ ŞAŞIRTTI
HABE VERDİ DALIMIZA DEŞİRTTİ
YARDIM ETTİ YERKÖY'ÜNE GÖÇÜRTTÜ
BİRAZ DA BURDA KALIN DEDİLER

YERKÖY'ÜNDEN KIRIKKALE'YE GELDİK
BABAM SAZ ÇALARKEN BİZ CÜMBÜŞ ÇALDIK
KIRŞEHİR'E VARINCA KEMANI ÇALDIK
AFERİN ARKADAŞ ÇALDIN DEDİLER

YARİN AŞKI İLE ARTTI HEP DERDİM
BABAMI BİR YARE DÜNÜR GÖNDERDİM
BAŞLIĞI ÇOK İSTEMİŞLER HABERİN ALDIM
İSTEMİYO SENİ YARİN DEDİLER

KIRŞEHİR'DE YEDİ SENE KALINCA
DÜĞÜN DÜZGÜN HEPSİ BİZE GELİNCE
NE YAPSIN ÇALGICI ARKADAŞLAR,YER DARALINCA
ANKARA'YA GİDER YOLUN DEDİLER

GELDİM ANKARA'YA VEYSEL'İ BULDUM
EPEYCE EĞLEŞTİM YANINDA KALDIM
YÜZ LİRA VERDİ BİR PAMUK YATAY ALDIM
ETTİYSEN BÖYLE BULDUN DEDİLER

BİR EV KİRALADIM MÜNASİP BİR YERDE
KALDIK AĞAM KARDAŞ HEP KIRŞEHİR'DE
BU AŞK VURDU HANÇERİNİ DERİNDEN
ÇARESİN BULAMAZSAN ÖLÜN DEDİLER

YARİN AŞKI İLE DÖNDÜM ŞAŞKINA
HER ZAMAN İÇERİM YARİN AŞKINA
CANAN ACIMAZ MI GARİP DOSTUNA
BUNU DA İÇERİYE AT DEDİLER