1 MAYIS’I ANLAMAK... 

1 Mayıs ile ilgili olarak 40 yıl önceki 1977 katliamına ilişkin anı öykümü paylaşmanın dışında yazı yazmayı ve başka bir paylaşım yapmayı düşünmüyordum...

Çünkü yıllardır cafcaflı laflar edilerek, İşçi Sınıfı filan denilse de 1 Mayıs’ın da maalesef içi boşaltıldı; meydanlarda toplanılmanın ötesinde bir anlamı kalmadı...

Bir arkadaşım, “yarın sendikalar, partiler, sivil toplum kuruluşları meydanlara çıkacak, kimi insanlar da sosyal medyada bu kutlamaları paylaşacak, ama geri kalan 364 günde asgari ücret açlık sınırının altında kalacak, anlamını yitirmiş sahte kutlamalardan bıktım artık” diye yazınca, yaramı deşti, yazamama vesile oldu...

*

Sahi, bugün meydanlardaki DİSK’in, işçi sınıfının ekonomik, sosyal, kültürel ve siyasal talepleriyle ilgisi ne kadar, diğer büyük konfederasyon Türk-İş nerede, İslamcı çizgideki Hak-İş, milliyetçi çizgide ki işçi sendikaları konferasyonunun işçi haklarından anladığı ne?...

Partiler desen sendikalardan farksız; İslamı referans alan AKP açık ara birinci parti, CHP işçi sınıfı içinde yok, HDP’nin önceliği ulusçuluk, MHP desen zaten bitmiş, sol partilerin adı var kendi yok...

*

Türkiye’de sol siyasete paralel yükselen işçi hareketinin tıpkı o sol siyaset gibi, 1980 darbesinden sonra büyük gerileme göstererek, gücünü tamamen yitirdiği ve artık büyük ölçüde siyasi iktidar paralel olarak İslamcı çizgide olduğunu ve bunun nedenlerini yazmaya kalkıp uzatmayacağım...

Kısaca şunu söyleyeceğim; işçilerin ekonomik ve siyasal taleplerini canı gönülden dert edinmiş siyasi örgütlenmeler olmadan, istediğiniz kadar 1 Mayıslar kutlayın, yorulmaktan öteye gitmezsiniz, giderek enerjiler tükenir, bu gün daha da anlamsız hale gelir...

*

1 Mayıs olunca bayram kutlamaya koşuyor, ama isçilerin demokratik örgütleri sendikaların, sadece enflasyonun altında kalan toplu sözleşme rakamları peşinde koştuklarını, sivil toplum kuruluşlarının faaliyetlerinin, öğrenci okutan, giyim kuşam dağıtan yardım bürosu olmaktan öteye geçemediğini, özellikle mecliste gurubu bulunan partilerin çoğunluğunun ekonomik programında özelleştirmenin ön planda olduğunu görmüyor ve konuşmuyorsak, 1 Mayıs’ı hiç anlamamışız demektir...

Çünkü 1 Mayıs sadece bir bayram değil, işçi sınıfının uluslararası dayanışması ve sermayeye karşı verdiği çok yönlü mücadelesinin simgesidir...

                                                                 --0--